SONETTO XXXV

SONETTO XXXV

Ποιά είναι αυτή που έρχεται κι όλοι οι άντρες
στρέφουν να δούν, και κάνει τον αέρα να τρέμει
από διαύγεια κι είνα μαζί της ο Έρως,
κι όλοι σιωπούν ενώ ο καθείς στενάζει μόνος;

Ω, θεέ, πώς είναι όταν στρέφει το βλέμμα;
Έρωτα πες το εσύ, εγώ δεν ξέρω.
Είναι τόσο σεμνή που μοιάζει ψέμα
μπροστά της όποια άλλη γυναίκα φέρω.

Τις χάρες της δε θα μπορούσε ν’ αριθμήσει
θνητός κανένας, ούτε και τις αρετές της,
κι η Ομορφιά την έχει κάμει θεά της.

Ποτέ η σκέψη μας ψηλότερα δεν πήγε,
ούτε και τόση υγεία* έχουμε εντός μας,
για να γνωρίζουμε ακριβώς τη δυναμή της.

*ΣτΜ.: Κατά τον μεταφραστή Κοντίνι, η λέξη salute= υγεία, εδώ είναι
Συνώνυμη με την αποκάλυψη η σωτηρία, και η έμπνευση του
Σονέτου ξεκινάει από το βιβλικό Άσμα Άσμάτων.

GUIDO CAVALCANDI
ΜΤΦΡ. ΡΗΓΑΣ ΚΑΠΠΑΤΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΚΑΤΗ

ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΜΑΛΛΙΑ

...ΠΙΝΑΚΑΣ PICASSO

ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΜΑΛΛΙΑ

Από το φεγγαρόκηπο της σάρκας
δριμιά κι άγρια, μαύρα μαλλιά περάσαν.

Νύχτα θανάσιμη. Έπαλλε βαθιά μου
το γιομοφέγγαρο έξοχο και λαύρο.

Τα μυστικά όλα στέκονταν απ’ έξω,
φέγγαν του θεού τους στης νυχτιάς το φρέσκο.

Τι χαλασμός απο φιλιά κι απ’ άνθια!
Τι πανικός απ’ των μαλλιών το διάβα!

Και το φεγγάρι τόξευε απ’ τα ουράνια
βέλη ασημένια στα μαλλιά τα μαύρα!

*

Τον κήπο μου κουρσέψαν. Το μαχαίρι
των κλωστών τους, μου θέρισε τις σκέψεις.

Μίσχος δεν έμεινε, όνειρο κανένα,
στα πόστα που ’χε η έκσταση πιασμένα.

Καί στης δύσης το κοίλωμα εκεί κάτου
κάθισαν τα μαλλιά να ξαποστάσουν.

Την άλλη μέρα με ρώταγαν όλοι
πώς ρήμαξε τον κήπο τ’ αγριοβόρι.

Κι η καρδιά μου γοργοχτυπούσε ακόμα
απ’ των μαλλιών των μαύρων τον τυφώνα.

Juan Ramon Jimenez
ΜΤΦΡ.ΗΛΙΑΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΝΩΣΗ