ΦΥΓΗ

ΦΥΓΗ

Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας
έφευγε ξαναγύριζε και μας έφερνε
ένα χαμηλωμένο βλέφαρο πολύ μακρινό
ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο
μέσα στο πρωινό χορτάρι
ένα παράξενο κοχύλι που δοκίμαζε
να το εξηγήσει επίμονα η ψυχή μας.

H αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε
σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν
να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε
με τόσο πάθος.

Κι αν κρατηθήκαμε από λαγόνια κι αν αγκαλιάσαμε
με όλη τη δύναμή μας άλλους αυχένες
κι αν σμίξαμε την ανάσα μας με την ανάσα
εκείνου του ανθρώπου
κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη
μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε
μέσα στη φυγή.

ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΓΚΟΛ

(χωρις τίτλο)!

Αφού ξέρω πως το σγουρό κεφάλι σου
θ' ανθίζει μόνο
όσο κι η μυγδαλιά με τη ρόδινη σκούφια,
αφού ξέρω πως το κόκκινο πουλί, το στόμα σου
θα σωπάσει κάποιο πρωί
αφήνοντας την πνοή του μ' ένα στερνό τραγούδι,
εσύ,αχτίδα φεγγαριού
που έγινες γυναίκα για να μ' αγαπήσεις,
εσύ, ο στεναγμός που έγινε γρήγορα λύπη
πες μου, έχω καιρό γι' άλλη δουλειά,
έχω καιρό ν'αποζητήσω άλλη δόξα
εκτός από το να ζυγίζω τις ματιές σου
να οσφραίνομαι την ανάσα σου
και να χαμογελαώ από ευτυχία!

ΙΒΑΝ ΓΚΟΛ Μετ. Ε.Χ.ΓΟΝΑΤΑΣ
Εκδόσεις Στιγμή