ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ ΑΙΩΝΕΣ

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ ΑΙΩΝΕΣ

Ίδού η μικροτάτη Παρασκευή πάλι
σε βαφή Μεγάλης βουτηγμένη.

Μετεφέρθης άρον άρον στην εντατική
εγκαταλειψή σου.
Θεράποντες ήχοι σημάντρων
μετράνε κάθε τόσο το σφυγμό σου
ο θεΐκός αδύναμος και ο απτός σκιαγμένος
ντααααααν α ν α ν νταντόν οόν οόν

Μέτωπο αιμάτινο σου πλέκουν τ’ ακανθώδη
έθιμα
και επί τον ιματισμόν σου έβαλαν κλήρο
η νηστεία ο Μπάχ τα βαρελότα και η μέθοδος
να φτάνει με καρφιά στα άκρα του ο πόνος.

Τι κι αν εσχίσθη το καταπέτασμα των χαμομηλιών
τι κι αν χρωμάτων στρατιαί εξεπλήττοντο

σταύρωσον σταύρωσον αλαλάζουν
τα κρεοπωλεία οι ψησταριές κι οι φούρνοι.

Δε μ’ άκουσες.
Άφησες ανύμφευτη την κόμη της Μαγδαληνής
και σπατάλησες το σπάνιο Νυμφίο αρωμά σου
για να κάνεις τέστ αληθείας στην αγάπη, στον πλησίον.
Σου φώναζα να τους αφήσεις όπως είναι
όπως τους παραλάβαμε από την υπαρξιακή παράδοση
όπως περιγράφηκαν από στόμα σε στόμα
από πικρό ποτήριον σε πικρότερο. Δε γλίτωσε
σταυρώθηκε όποιος διανοήθηκε να τους επαληθεύσει.

Προσκυνώ το οικείον προσφιλές μου σφάλμα σου.
Εν συντιβή περιστέρφω τη σούβλα
αδημονώντας σε αμνέ μας.

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ
ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΜΑΖΙ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΚΑΡΟΣ

«ΣΑΣ ΓΡΑΦΩ ΣΥΧΝΑ ΚΑΙ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΓΙ'ΑΥΤΟ »

«Σας γράφω συχνά,και ντρέπομαι πολύ γι’αυτό»
«Συχωρήστε τα σπάραχνα που γυρεύουν αέρα»
ΕΜΙΛΥ ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ


Δυσπνέεις.Κατανοητό.
Πνιγηρή του καθενός μας η δύση.
Κάνε όμως κάτι,σκαρφάλωσε
η
χτύπα συνθηματικά τον τοίχο
του διπλανού τρόμου
η
έστω θυμήσου λίγο παράθυρο
άσε κουφωτό ένα λάθος
να μπαίνει ελάχιστος άνθρωπος
ίσα να φέγγει να διακρίνεις
να μη χτυπάς επάνω στις κόγχες
της επίγνωσης.

Περιττό περιττό,
πότε το λίγο φώς που μπαίνει
από έναν κουφωτό άνθρωπο
κατανόησε το ορθάνοιχτο;
απαντάς κι αφήνοντας πίσω το νόημα
βρόντηξες με πάταγο το περιττό
ξεχνώντας πως του οφείλεσαι
αποκλειστικά


εκείνο έπεισε
την ξεροκέφαλη ανυπαρξία
να επιτρέψει την ύπαρξη
μόνον αυτή θα σε κάνει διάσημη
της είπε
αλλιώς θα παραμείνεις στην αφάνεια
μια αβλαβής εσαεί ανυπαρξία


κι εκείνο σε μετέφερε
από την εκεί σου έρημο στην εδώ
καβάλα στο πειθήνειο αναγκαίο
-ταλαίπωρο να γονατίζει
πιο εξαντλημένο κι απ’την υπομονή.
Αλλά του περιττού ο βούρδουλας πέφτει
ζωογόνος.


Το ξεχνάς
σα να μη σε δίδαξε η τόση αντίφαση
ότι χωρίς το περιττό
στιγμή δε ζεί το απαραίτητο.


Σύμφωνοι,περιττός ο άνθρωπος
όμως για κάποιο λόγο αιώνια δες
τι απαραίτητος του είναι
του θανάτου.


Περιττός θάνατος
δεν είναι και ο έρωτας;
Ναι,αλλά του είναι απαραίτητο να ζήσει
την αναγκαία αθανασία του ονείρου.

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ / ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΑΜΕ
ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΩΣ / ΙΚΑΡΟΣ

ΧΑΛΚΟΓΡΑΦΙΑ

Στην Αργυρώ Νεγρεπόντη

Σε κάποια έκθεση,κυρία,
είχ’αγοράσει τα «Καράβια» σας,
με αρκετή απάθεια τότε για το θέμα
πλοίον,ιστίον και πάν μέσον.

Η λεπτή τέχνη της ακινησίας τους,
αφηγημένη σε χαλκό,
φούσκωνε τα πανιά της αφοβίας μου
κι η αλλαγμένη θάλασσα
στο χρώμα της φωτιάς που πρωτοκαίει,
του χαλκού όταν πυρώνει
απ’την τριβή της συλληψής σας,
με γέμιζε υγεία:
επιτέλους μια θάλασσα οχι γαλάζια.

Αυτά πρίν από χρόνια.
Παραμέλησα τα καράβια σας
χρόνια σε κάποιο τοίχο,
λάσκα δεμένα
στην υπογραφή σας «Αργυρώ».
Αλλά τώρα,μετ’από τόσα χρόνια,Αργυρώ,
πές μου τι θα σου στοίχιζε
μια πρόβλεψη ανέμων;
Πάνω στη θάλασσα,
πίσω απ’τα καράβια,
επρεπε να έχεις χαράξει
και κάποιο γλιτωμό.
Αφού βούλιαξαν ολοι οι τρόποι
θα έφευγα με μια χαλκογραφία.

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ / ΠΟΙΗΜΑΤΑ /ΙΚΑΡΟΣ