Ο ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ

...Της Αναστασίας αυτή η ανάρτηση!

Ο ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ

Τρία μεγάλα κρίνα Τρία μεγάλα κρίνα στο μνήμα
μου χωρίς σταυρό
Τρία μεγάλα κρίνα πασπαλισμένα με χρυσάφι που ο
άνεμος σκορπίζει
Ποτίζονται μονάχα όταν βρέχει ο μαύρος ουρανός
Μεγαλόπρεπα και ωραία σαν σκήπτρα βασιλικά

Το ένα φυτρώνει απ'την πληγή μου κι όταν πέφτει
πάνω του η αχτίδα
Ματωμένο υψώνεται των τρόμων γίνεται το κρίνο
Τρία μεγάλα κρίνα τρία μεγάλα κρίνα στο μνήμα
μου χωρίς σταυρό
Τρία μεγάλα κρίνα πασπαλισμένα με χρυσάφι που ο
άνεμος σκορπίζει

Το άλλο φυτρώνει απ' την καρδιά μου που βασανί-
ται στο χώμα
Και την τρώνε τα σκουλήκια Το άλλο φυτρώνει απ'
το στόμα μου
Στο έρημο μνήμα μου και τα τρία υψώνονται μαζί
Κατάμονα κατάμονα και καταραμένα ίδια θαρρώ
μ'έμενα

Τρία μεγάλα κρίνα Τρία μεγάλα κρίνα στο μνήμα
μου χωρίς σταυρό

GUILLAUME APOLLINAIRE
ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΜΤΦΡ.ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΛΙΟΝΤΑΚΗΣ ΕΚΔ.ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ

Η ΛΟΡΕΛΑΗ / LA LORELAH

Πορτραίτο του Guillaume Apollinaire από τον PICASSO

Η Λορελάη/La Loreley

στον Ζαν Σεβ

Στο Μπαχαράχ ήταν μια μάγισσα ξανθιά
Που ο έρωτάς της σκότωνε τους άντρες στη σειρά

Την εγκαλεί ο επίσκοπος στο δικαστήριό του
Από τα πριν τη συγχωρεί χάρη στην ομορφιά της

Ομορφη Λορελάη με τα μάτια σαν πετράδια
Ποιος μάγος σου 'μάθε τα μάγια

Κουράστηκα να ζω κι είναι τα μάτια μου καταραμένα
Οσοι μ' αντίκρισαν επίσκοπε χάθηκαν

Φλόγες είναι τα μάτια μου δε μοιάζουν με πετράδια
Στην πυρά στην πυρά η μάγισσα αυτή

Σ' αυτές τις φλόγες φλέγομαι όμορφη Λορελάη
Άλλος ας έρθει δικαστής γιατί μ' έχεις μαγέψει

Επίσκοπε γελάτε Προσευχηθείτε μάλλον για μένα
Δικάστε με σε θάνατο και ο Θεός να σας σκέπει

Ο αγαπημένος μου έφυγε σε χώρα μακρινή
Δικάστε με σε θάνατο τίποτα πια δεν αγαπώ

Μεγάλο πόνο νιώθω στην καρδιά το θάνατο ποθώ
Το προσωπό μου αν έβλεπα θα 'πρεπε να πεθάνω

Αυτός δεν είναι πια εδώ σπαράζει η καρδιά μου
Από τη μέρα που έφυγε σπαράζει η καρδιά μου

Τρείς καβαλάρηδες με τα σπαθιά ο επίσκοπος καλεί
Στο μοναστήρι να την πάτε την τρελή

Φύγε Λώρα τρελή Λώρα με τα σκιαγμένα μάτια
Καλόγρια θα γίνεις στα μαύρα και λευκά ντυμένη

Κι ύστερα δρόμο πήρανε κι οι τέσσερις αντάμα
Η Λορελάη παρακαλεί και λάμπουνε τα μάτια της
σαν άστρα

Αφήστε με ιππότες μου ψηλά στο βράχο ν'ανεβώ
Ακόμη μια φορά τον όμορφο μου πύργο ν'αντικρύσω

Ακόμη μια φορά μες στο ποτάμι να καθρεφτιστώ
πριν μπω στο μοναστήρι με χήρες και παρθένες

Εκεί ψηλά ο άνεμος τα ξέπλεκά της μπέρδευε μαλλιά
Λορελάη Λορελάη της φώναζαν οι ιππότες

Στο βάθος απ'το Ρήνο μια βάρκα ξεπροβάλλει
Εκεί 'ναι ο αγαπημένος μου με βλέπει με καλεί

Μια γλύκα νιώθω μέσα μου ο αγαπημένος φτάνει
Και τότε εκείνη σκύβει και πέφτει μες στο Ρήνο

Γιατί είδε μέσα στο νερό η ωραία Λορελάη
Τα μάτια του χρώμα του Ρήνου και τα μαλλιά του
χρώμα του ήλιου

Guillaume Apollinaire
ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
(μτφρ.: Χριστόφορος Λιοντάκης)
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ