Η Σελήνη,που είναι η ίδια η ιδιοτροπία,κοίταξε αναμεσ’απ’το παράθυρο ενώ κοιμόσουνα στο λίκνο σου,και είπε μέσα της:»Αυτό το παιδί μ’αρέσει».
Και κατέβηκε μαλθακά τη σκάλα της από σύννεφα,και πέρασε αθόρυβα μέσ’ απ’τα τζάμια.Έπειτα ξαπλώθηκε πάνω σου με την ευλύγιστη τρυφερότητα μιάς μητέρας,κι εναπόθεσε τα χρώματά της στο πρόσωπό σου.Έτσι οι κόρες των ματιών σου απόμειναν πράσινες και τα μάγουλά σου εξαιρετικά χλωμά.Άπο την ενατένιση αυτής της επισκέπτριας τα μάτια σου μεγάλωσαν τόσο παράξενα και σ’έσφιξε τόσο τρυφερά στο λαιμό που διατήρησες έτσι για πάντα την επιθυμία να κλαίς.
Ωστόσο,μες το ξεχείλισμα της χαράς της η Σελήνη πλημμύριζε ολόκληρο το δωμάτιο,σα μια ατμόσφαιρα φωσφορική,σαν ένα φεγγοβόλο δηλητήριοκαι όλο το ζωντανό τούτο φώς στοχάζονταν κι έλεγε:
»Θα υφίστασαι αιώνια την επήρεια του φιλιού μου.
Θα’σαι όμορφη με τον τρόπο μου.Θ’αγαπάς ότι αγαπώ κι ότι μ’αγαπά, το νερό,τα σύννεφα,τη σιωπή και τη νύχτα, την απέραντη και πράσινη θάλασσα το άμορφο και πολύμορφο νερό το μέρος όπου δε θα βρίσκεσαι τον εραστή που δε θα γνωρίσεις,τα τερατώδη άνθη τ’αρώματα που φέρνουν παραλήρημα, τις γάτες που λιγοθυμούν πάνω στα πιάνα και που θρηνούν σαν τις γυναίκες με μια φωνή βραχνή και γλυκιά! »Και θα σ’αγαπούν οι εραστές μου και θα ερωτοτροπούν μαζί σου οι φίλοι μου.Θα’σαι η βασίλισσα των ανθρώπων με τα πράσινα μάτια,που έχω σφίξει κι εγώ τον λαιμό της στα νυχτερινά μου χάδια, εκείνων που αγαπούν τη θάλασσα,την απέραντη θάλασσα,την πολυτάραχη και πράσινη,το άμορφο και πολύμορφο νερό,το μέρος όπου
δεν βρίσκονται ,τη γυναίκα που δεν γνωρίζουν, τ’απαίσια άνθη που μοιάζουν με τα θυμιατήρια μιάς άγνωστης θρησκείας,τ’αρώματα που συγχύζουν τη θέληση και τ’άγρια και φιλήδονα ζώα που είναι τα εμβλήματα της παραφροσύνης τους».
Και γι’αυτό,καταραμένο αγαπητό χαιδεμένο παιδί,βρίσκομαι τώρα ξαπλωμένος στα πόδια σου,αναζητώντας σ’όλη την ύπαρξή σου την ανταύγεια της τρομερής Θεότητας ,της μοιραίας αναδόχου,της φαρμακεύτρας τροφού όλων των σεληνιακών.
Και κατέβηκε μαλθακά τη σκάλα της από σύννεφα,και πέρασε αθόρυβα μέσ’ απ’τα τζάμια.Έπειτα ξαπλώθηκε πάνω σου με την ευλύγιστη τρυφερότητα μιάς μητέρας,κι εναπόθεσε τα χρώματά της στο πρόσωπό σου.Έτσι οι κόρες των ματιών σου απόμειναν πράσινες και τα μάγουλά σου εξαιρετικά χλωμά.Άπο την ενατένιση αυτής της επισκέπτριας τα μάτια σου μεγάλωσαν τόσο παράξενα και σ’έσφιξε τόσο τρυφερά στο λαιμό που διατήρησες έτσι για πάντα την επιθυμία να κλαίς.
Ωστόσο,μες το ξεχείλισμα της χαράς της η Σελήνη πλημμύριζε ολόκληρο το δωμάτιο,σα μια ατμόσφαιρα φωσφορική,σαν ένα φεγγοβόλο δηλητήριοκαι όλο το ζωντανό τούτο φώς στοχάζονταν κι έλεγε:
»Θα υφίστασαι αιώνια την επήρεια του φιλιού μου.
Θα’σαι όμορφη με τον τρόπο μου.Θ’αγαπάς ότι αγαπώ κι ότι μ’αγαπά, το νερό,τα σύννεφα,τη σιωπή και τη νύχτα, την απέραντη και πράσινη θάλασσα το άμορφο και πολύμορφο νερό το μέρος όπου δε θα βρίσκεσαι τον εραστή που δε θα γνωρίσεις,τα τερατώδη άνθη τ’αρώματα που φέρνουν παραλήρημα, τις γάτες που λιγοθυμούν πάνω στα πιάνα και που θρηνούν σαν τις γυναίκες με μια φωνή βραχνή και γλυκιά! »Και θα σ’αγαπούν οι εραστές μου και θα ερωτοτροπούν μαζί σου οι φίλοι μου.Θα’σαι η βασίλισσα των ανθρώπων με τα πράσινα μάτια,που έχω σφίξει κι εγώ τον λαιμό της στα νυχτερινά μου χάδια, εκείνων που αγαπούν τη θάλασσα,την απέραντη θάλασσα,την πολυτάραχη και πράσινη,το άμορφο και πολύμορφο νερό,το μέρος όπου
δεν βρίσκονται ,τη γυναίκα που δεν γνωρίζουν, τ’απαίσια άνθη που μοιάζουν με τα θυμιατήρια μιάς άγνωστης θρησκείας,τ’αρώματα που συγχύζουν τη θέληση και τ’άγρια και φιλήδονα ζώα που είναι τα εμβλήματα της παραφροσύνης τους».
Και γι’αυτό,καταραμένο αγαπητό χαιδεμένο παιδί,βρίσκομαι τώρα ξαπλωμένος στα πόδια σου,αναζητώντας σ’όλη την ύπαρξή σου την ανταύγεια της τρομερής Θεότητας ,της μοιραίας αναδόχου,της φαρμακεύτρας τροφού όλων των σεληνιακών.
CHARLES BAUDELAIRE
Μετάφραση:Τάκης Βαρβιτσιώτης
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΛΙΟΝΤΑΚΗΣ
ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
,%252BReclining%252BNude.jpg)
