Η''ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ ΩΔΗ'' ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

(…Αποβάθρα που καθρεφτίζεται μαύρη πάνω στ’ακίνητα νερά,
φασαρία πάνω στα καράβια,
ω ψυχή περιπλανώμενη και ασταθής των ταξιδευτών,
των συμβολικών ανθρώπων που περνούν και που τίποτα μ’
αυτούς δεν διαρκεί,
γιατί όταν το πλοίο επιστρέφει στο λιμάνι
πάντα κάτι έχει αλλάξει στον κόσμο του!

Ω συνεχείς αποδράσεις,αναχωρήσεις,μεθύσι του
Διαφορετικού!
Αιώνια ψυχή των θαλασσοπόρων και των θαλάσσιων
ταξιδιών!
Σκαριά που καθρεφτίζονται αργά στο νερό,
όταν το πλοίο βγαίνει από το λιμάνι!
Να επιπλέεις σαν την ψυχή της ζωής,να ταξιδεύεις σαν φωνή,
να ζεις τη στιγμή τρέμοντας πάνω στα αιώνια νερά.
Να ξυπνάς για μέρες παρθενικότερες από τις μέρες
της Ευρώπης,
να βλέπεις μυστηριώδη λιμάνια πάνω στη μοναξιά
των θαλασσών,
να προσπερνάς μακρινά ακρωτήρια που κρύβουν ξαφνικά
απέραντα τοπία
μέσα από αναρίθμητες έκλπηκτες πλαγιές…

Α, οι μακρινές,παραλίες,οι αποβάθρες ιδωμένες από μακριά,
κι ύστερα οι κοντινές παραλίες,οι αποβάθρες ιδωμένες
από κοντά.
Το μυστήριο της κάθε αναχώρησης και του κάθε ερχομού,
η οδυνηρή αστάθεια και ακατανοησία
αυτού του αδιανόητου σύμπαντος
που το νιώθουμε περισσότερο στο πετσί μας την κάθε ώρα
της θάλασσας!...)


Αλβάρο ντε Κάμπος
Απόσπασμα άπο το η «Θαλασσινή ωδή» και άλλα ποιήματα
ΕΞΑΝΤΑΣ