ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ

ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ

Άκου-με εμένα, οι θεοί
δε μας κοπιάζουν ποτές ένας ένας.
Μόλις το Βάκχο τον πρόσχαρο πάρω,
να καταπόδι- του κι ο Έρωτας
χαμογελώντας· αμέσως κι ο υπέροχος Φοίβος
όλοι οι ουράνιοι σιμώνουν, η γή
έχει γεμίσει θεούς.

Τέτοιον ουράνιο Χορό πως εγώ,
πλάσμα από χώμα, μπορώ να φιλέψω;
Απ’ τη δικιά –σας χαρίστε σ’ εμένα, θεοί,
αθανασία! Ο θνητός τι μπορεί να σας δώσει;
Στον Όλυμπο- σας υψώστε κι εμένα· η Χαρά
μέσα στου Δία κατοικεί το παλάτι μονάχα·
ένα ποτήρι γεμίστε με νέκταρ κα δώστε να πιώ.

―Ναι, στον ποιητή το ποτήρι!
Κέρνα –τον, Ήβη!
Βρέξ’- του τα μάτια με ουράνια δροσιά,
τη μισητή να μη βλέπει στύγα· να λέει
ένας πως είναι από μάς.
Να, το πιοτό το θεϊκό κελαρύζει κα αφρίζει·
τώρα ησυχάζει η καρδιά και τα μάτια γεμίζουνε φώς.

FRIEDRICH SCHILLER 1759-1805
Μτφρ. Θρασύβουλος Σταύρου