Ballade

Ballade
to the forgotten poets of the ages

Detested by both men and gods,
like nobles who have bitterly decayed,
the Verlaines wither; wealth remains
to them, of rich and silvery rhyme.
With "Les Chatiments" the Hugos are intoxicated
by their terrible Olympian revenge.
But I shall write a sorrowful
ballade to the forgotten poets.

Though the Poes have lived in misery,
and though the Baudelaires have suffered living deaths,
they ve all been granted Immortality.
Yet no-one now remembers,
and the deepest darkness has completely buried,
every poetaster who produced limp poetry.
But I make as an offering this reverent
ballade to the forgotten poets.

The world's disdain is heaped on them,
but they pass by, unyielding, pallid,
sacrifices to the tragic fraud that
out there somewhere Glory waits for them,
that wise and merry virgin.
But knowing that they re all due for oblivion,
I weep nostalgically this sorrowful
ballade to the forgotten poets.

And off in some far future epoch:
"What forgotten poet" I should like it to be asked
"has written such a beggarly
ballade to the forgotten poets?"

Kostas Karyotakis
translated by
Peter J. King and Andrea Christofidou

ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΔΟΞΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

Από θεούς κι ανθρώπους μισημένοι,
σαν άρχοντες που εξέπεσαν πικροί,
μαραίνονται οι Βερλαίν· τους απομένει
πλούτος η ρίμα πλούσια και αργυρή.
Οι Ουγκό με «Τιμωρίες» την τρομερή
των Ολυμπίων εκδίκηση μεθούνε.
Μα εγώ θα γράψω μια λυπητερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που 'ναι

Αν έζησαν οι Πόε δυστυχισμένοι,
και αν οι Μπωντλαίρ εζήσανε νεκροί,
η Αθανασία τούς είναι χαρισμένη.
Κανένας όμως δεν ανιστορεί
και το έρεβος εσκέπασε βαρύ
τους στιχουργούς που ανάξια στιχουργούνε.
Μα εγώ σαν προσφορά κάνω ιερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που' ναι.

Του κόσμου η καταφρόνια τούς βαραίνει
κι αυτοί περνούνε αλύγιστοι κι ωχροί,
στην τραγική απάτη τους δομένοι
πως κάπου πέρα η Δόξα καρτερεί,
παρθένα βαθυστόχαστα ιλαρή.
Μα ξέροντας πως όλοι τούς ξεχνούνε,
νοσταλγικά εγώ κλαίω τη θλιβερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που 'ναι

Και κάποτε οι μελλούμενοι καιροί:
«Ποιος άδοξος ποιητής» θέλω να πούνε
«την έγραψε μιαν έτσι πενιχρή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που 'ναι;»

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΙΩΤΑΚΗΣ