ΓΟΡΓΟΝΑ

ΓΟΡΓΟΝΑ

Ήταν το πρώτο σου φιλί που πήρα δαγκωμένο.
Μια ψύχρα αμέσως μ’έλουσε και ήταν φανερό
απ’τα ειπωμένα τίποτα δεν ήταν ελεγμένο
Παρά μια γνώση πως πολύ βαθιά θα πικραθώ.

Στόλισες την απόφαση με λεκτικά κοράλλια
με το σπαθί που φύλαγες για τούς Σαρακηνούς
μια σπάνια μου κούρσεψες κινέζικη βεντάλια
όντας σε ψυχική εμπλοκή νάζια σου έκαμε ο νούς.

Λυσσά η γοργόνα στ’ανοιχτά την ώρα που μ’αρνιέσαι
μόλις της εμηνύσανε πως έχω προδοθεί
ξορκάει της μοίρας τα στοιχειά ανέφελη για για να’σαι
και φεύγει σε πιο παστρικά νερά να βυθιστεί.

Χαράζει η ουρά στο πέλαγο ανείπωτα μια λύπη.
Για κείνους που έτσι απνοεί σ’αγάπησαν αν δω
έφτιαξα ένα επικό για σένα παραμύθι
να’χω σε πρώτη ζήτηση να τους διηγηθώ.

ΝΙΚΟΣ ΖΟΥΔΙΑΡΙΣ /ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ;
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ
(Βίβλιο και δίσκος ακτίνας)