ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ

ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ

Στο ρόδινο μακάριο φώς,να με,ανεβαίνω της αυγής,
με σηκωμένα χέρια.
Η θεία γαλήνη με καλεί του πέλαου,έτσι για να βγώ
προς τα γαλάζια αιθέρια...

Μα ω οι άξαφνες πνοές της γής,που μες στα στήθια μου χιμάν
κι ακέρια με κλονίζουν!
Ω Δία,το πέλαγο είν’βαρύ,και τα λυτά μου τα μαλλιά
σαν πέτρες με βυθίζουν!

Αύρες,τρεχάτε ω Κυμοθόη,ω Γλαύκη ελάτε,πιάστε μου
τα χέρια απ’τη μασκάλη.
Δεν πρόσμενα,έτσι μονομιάς,παραδομένη να βρεθώ
Μες στου Ήλιου την αγκάλη...

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ