ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΛΗΤΑΚΟΣ / JE SUIS UN VOYOU

ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΛΗΤΑΚΟΣ

Ενθάδε κείται στο βάθος της καρδιάς μου
μια παλιά ιστορία,
ένα φάντασμα, μια ανάμνηση κάποιας που αγαπούσα...
Ο χρόνος, με τα πολλά «πρέπει»,
μπορεί να φτιάχνει τις δικές του ιστορίες.
Αλλά ο έρωτάς μου διαρκεί ακόμη. Και θα διαρκεί για πάντα.

Εχασα τον μπούσουλα όταν βρήκα τη Μαργκό.
Πριγκίπισσα ντυμένη στα μάλλινα,
Θεά με σαμπό...
Αν τα λουλούδια στις άκρες των δρόμων
βρίσκονται για να τα ποδοπατούν,
για μένα βρίσκονται για να μου θυμίζουν τη Μαργκό.
Της είπα: «Μα την Παναγία,
είσαι το πορτρέτο της»!
Ο καλός Θεός ας με συγχωρήσει,
αλλά ήταν εν μέρει αλήθεια.
Πάντως είτε με συγχωρήσει είτε όχι,
εμένα σκασίλα μου.
Βιώνω ήδη την τιμωρία της ψυχής μου.
Είμαι ένας αλητάκος.

Η μικρή πήγε στον Εσπερινό
για να γονατίσει
Κι εγώ της δάγκωσα τα χείλη
για να μάθω τι γεύση είχαν...
Μου είπε με ύφος σοβαρό:
«Μα τι κάνεις εκεί»;
Αλλά με άφησε να το κάνω.
Ετσι είναι τα κορίτσια...
Της είπα: «Μα την Παναγία,
μείνε πλάι μου»!
Ο καλός Θεός ας με συγχωρήσει,
αλλά ο καθείς για την πάρτη του...
Πάντως είτε με συγχωρήσει είτε όχι,
εμένα σκασίλα μου.
Βιώνω ήδη την τιμωρία της ψυχής μου.
Είμαι ένας αλητάκος.

Ηταν ένα φρόνιμο κορίτσι.
Προτού όμως πει «τι θέλεις εκεί»,
εγώ δάγκωνα στο στήθος της
τα απαγορευμένα μήλα...
Μου είπε με ύφος σοβαρό:
«Μα τι κάνεις εκεί»;
Αλλά με άφησε να το κάνω.
Ετσι είναι τα κορίτσια...
Υστερα της έσκισα το φόρεμα
χωρίς να το θέλω...
Ο καλός Θεός ας με συγχωρήσει,
αλλά δεν κρατιόμουν.
Πάντως είτε με συγχωρήσει είτε όχι,
εμένα σκασίλα μου.
Βιώνω ήδη την τιμωρία της ψυχής μου.
Είμαι ένας αλητάκος.

Εχασα τον μπούσουλα όταν έχασα τη Μαργκό,
που παντρεύτηκε παρά τη θέλησή της
έναν μίζερο θρησκόληπτο...
Θα πρέπει να έχει τώρα,
την ώρα αυτή που μιλάμε,
δυο-τρία κουτσούβελα που κλαίνε
για να πιουν το γάλα τους...
Κι εγώ πιπιλούσα τη μαμά τους
πολύ πριν από αυτά...
Ο καλός Θεός ας με συγχωρήσει,
αλλά ήμουν ερωτευμένος!
Πάντως είτε με συγχωρήσει είτε όχι,
εμένα σκασίλα μου.
Βιώνω ήδη την τιμωρία της ψυχής μου.
Είμαι ένας αλητάκος.

GEORGE BRASSENS
ΜΤΦΡ:ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΨΥΛΗΣ

Je suis un voyou

Ci-gît au fond de mon cœur une histoire ancienne
Un fantôme, un souvenir d'une que j'aimais
Le temps, à grands coups de faux, peut faire des siennes
Mon bel amour dure encore, et c'est à jamais

J'ai perdu la tramontane
En trouvant Margot
Princesse vêtue de laine
Déesse en sabots
Si les fleurs, le long des routes
S'mettaient à marcher
C'est à la Margot, sans doute
Qu'ell's feraient songer
J'lui ai dit: "De la Madone
Tu es le portrait !"
Le Bon Dieu me le pardonne
C'était un peu vrai

Qu'il me pardonne ou non
D'ailleurs, je m'en fous
J'ai déjà mon âme en peine
Je suis un voyou

La mignonne allait aux vêpres
Se mettre à genoux
Alors j'ai mordu ses lèvres
Pour savoir leur goût
Ell' m'a dit, d'un ton sévère
"Qu'est-ce que tu fais là ?"
Mais elle m'a laissé faire
Les fill's, c'est comm' ça
J'lui ai dit: " Par la Madone
Reste auprès de moi ! "
Le Bon Dieu me le pardonne
Mais chacun pour soi

Qu'il me pardonne ou non
D'ailleurs, je m'en fous
J'ai déjà mon âme en peine
Je suis un voyou

C'était une fille sage
A " bouch', que veux-tu ?"
J'ai croqué dans son corsage
Les fruits défendus
Ell' m'a dit d'un ton sévère
" Qu'est-ce que tu fais là ? "
Mais elle m'a laissé faire
Les fill's, c'est comm' ça
Puis, j'ai déchiré sa robe
Sans l'avoir voulu
Le Bon Dieu me le pardonne
Je n'y tenais plus !

Qu'il me pardonne ou non
D'ailleurs, je m'en fous
J'ai déjà mon âme en peine
Je suis un voyou

J'ai perdu la tramontane
En perdant Margot
Qui épousa, contre son âme
Un triste bigot
Elle doit avoir à l'heure
A l'heure qu'il est
Deux ou trois marmots qui pleurent
Pour avoir leur lait
Et, moi, j'ai tété leur mère
Longtemps avant eux
Le Bon Dieu me le pardonne
J'étais amoureux !

Qu'il me pardonne ou non
D'ailleurs, je m'en fous
J'ai déjà mon âme en peine
Je suis un voyou

GEORGES BRASSENS