SONETO CXXXIV (PETRARCA)

SONETO CXXXIV (PETRARCA)

Ειρήνη δε βρίσκω κι ούτε πόλεμο έχω να κάνω,
ελπίζω, φοβάμαι, καίγομαι και παγωμένος είμαι,
το πνεύμα στον ουρανό πετά αλλά και στη γη κείται,
τίποτα στα μπράτσα δε σφίγγω αλλά και τον κόσμο αγκαλιάζω.

Στη φυλακή Εκείνη μ’έχει, με ελευθερώνει αλλά μέσα
βραδιάζω.
Ούτε δικό της με κρατεί,ούτε τα δεσμά της λύνει,
ο έρωτας της με σκοτώνει αλλά και ζωντανό μ’ αφήνει,
μήτε ζωντανό με θέλει, αλλά και τη ζωή δε χάνω.

Χωρίς μάτια ο εαυτός μου θωρεί και χωρίς φωνή κραυγάζει,
θέλει να χαθεί αλλά βοήθεια ζητάει,
κάποιον αγαπά και τον ίδιο πάλι μισεί.

Με πόνο τρέφεται και κλαίγοντας γέλιο χαράζει,
το ίδιο όπως το θάνατο, τη ζωή αγαπάει...
κι είμαι Κυρά μου για σε στην κατάσταση αυτή.

FRANCESCO PETRARCA

ΕΙΚΟΣΙ ΠΕΝΤΕ ΣΟΝΕΤΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
ΜΤΦΡ.ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΛΥΚΟΦΡΥΔΗ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΚΟΒΟΣΤΗ