ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ

Έλα, ουρανέ, πές μου το ναί!
Ο ουρανός,
σαν ερωτευμένη κορασιά,
αφήνοντας μου το χέρι μες στη φούχτα μου
λέει όχι και ναί, με τ’ αστέρια του.
Χαμογελάει και κλαίει,
δείχνοντας μου την εξαίσια ομορφιά
της αβεβαιότητας.
Ώ τι αμφιβολία, τι τρόμος, τι αυπνία,
να μην παρατώ τη γλυκειά μου πλάνη,
να μη ζητώ εγώ ο τρελλός,
τίποτ’ άλλο παρά μονάχα την ελπίδα,
να μην ξέρω τίποτα για τα ρόδα
της μελλούμενης άνοιξης!
τίποτα για την σχεδόν βέβαιη
τωρινή ετούτη στιγμή!
Και περνούν, νύχτες, νύχτες, νύχτες,
χωρίς να κλείσω μάτι,
βγαίνοντας έξω άυπνος, να δώ
τον πράσινο ουρανό της αυγής•
εκστατικός, προσδοκώντας
να πεί το ναί στήν ψυχή μου!

Juan Ramon Jimenez 1881-1958
ΜΤΦΡ.ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΤΖΑΚΗΣ