Ο ΓΟΡΙΛΑΣ / LE GORILLE

Ο ΓΟΡΙΛΑΣ

Στην πλατεία μιας επαρχίας το πλήθος κοίταγε ενθουσιασμένο
ένα γορίλα που κάτι τσιγγάνοι τον είχαν φέρει φυλακισμένο
δίχως αισχύνη και σεβασμό οι γεροντοκόρες του χωριού
παίζαν αναίσθητα με το ζώο δε λέω πώς δε λέω πού

Προσοχή στο γορίλα

Ξαφνικά το μεγάλο κλουβί που έγκλειστη ζούσε η κακόμοιρη φύση
απότομα ανοίγει δεν ξέρω γιατί ίσως να το 'χαν άσχημα κλείσει
το τέρας βγαίνοντας έξω από εκεί σκέφτηκε σήμερα θα τ' αναλάβω
μιλούσε για την παρθενιά του που χρόνια τώρα τον είχε σκλάβο

Προσοχή στο γορίλα

Ο αφέντης ούρλιαξε προσοχή του γορίλα του 'χει σαλέψει
δεν έχει δει ποτέ του μαϊμού γι' αυτό μπορεί να τα μπερδέψει
απ' τους παρόντες τότε ο καθείς σπεύδει τα νότα του να προφυλάξει
οι γεροντοκόρες απέδειξαν πως άλλο οι ιδέες και άλλο η πράξη

Ο όχλος ομοθυμαδόν ξεχύνεται έντρομος στο δρόμο
μα ένας ψύχραιμος δικαστής και μια γιαγιά δεν είχαν λόγο
και αφού οι υπόλοιποι την είχανε κάνει το θηρίο πάτησε γκάζι
τη γριούλα και το δικαστή με τέσσερις πήδους του αρπάζει

Προσοχή στο γορίλα

Αχ αναστέναξε η γιαγιά να πάρει εμένα είναι απίθανο μάλλον
θα 'ταν τελείως παράξενο και δε θα το ευχόμουν εκτός των άλλων
να με μπερδέψει με μια μαϊμού είπε ο δικαστής ενοχλημένος
είναι αδύνατο εντελώς στο τέλος βγήκε γελασμένος

Απαξιώντας λοιπόν τη γιαγιά το δικαστή σφίγγει με πάθος
και προς τους θάμνους τον τραβά ενώ αυτός του φώναζε κάνεις λάθος
τι ακριβώς συνέβη εκεί πίσω αδυνατώ να αναφέρω εκτενώς
μα με είχε το θέαμα συνεπάρει τι σφρίγος τι ένταση τι ρυθμός

Προσοχή στο γορίλα

Θα πω μονάχα πως το κορύφωμα που 'χε το αλλόκοτο τούτο δράμα
στρίγγλιζε κλαίγοντας ο δικαστής στα διαλείμματα φώναζε μάνα
φώναζε μάνα σαν το φουκαρά που χθες καταδίκασε για ληστεία
και για κοινό παραδειγματισμό τον αποκεφάλισε στην πλατεία

Προσοχή στο γορίλα

Μουσική: Georges Brassens
Στίχοι: Georges Brassens /Χρήστος Θηβαίος

LE GORILLE

C'est à travers de larges grilles,
Que les femelles du canton,
Contemplaient un puissant gorille,
Sans souci du qu'en-dira-t-on.
Avec impudeur, ces commères
Lorgnaient même un endroit précis
Que, rigoureusement ma mère
M'a défendu de nommer ici...
Gare au gorille !...

Tout à coup la prison bien close
Où vivait le bel animal
S'ouvre, on n'sait pourquoi. Je suppose
Qu'on avait du la fermer mal.
Le singe, en sortant de sa cage
Dit "C'est aujourd'hui que j'le perds !"
Il parlait de son pucelage,
Vous aviez deviné, j'espère !
Gare au gorille !...

L'patron de la ménagerie
Criait, éperdu : "Nom de nom !
C'est assommant car le gorille
N'a jamais connu de guenon !"
Dès que la féminine engeance
Sut que le singe était puceau,
Au lieu de profiter de la chance,
Elle fit feu des deux fuseaux !
Gare au gorille !...

Celles là même qui, naguère,
Le couvaient d'un œil décidé,
Fuirent, prouvant qu'elles n'avaient guère
De la suite dans les idées ;
D'autant plus vaine était leur crainte,
Que le gorille est un luron
Supérieur à l'homme dans l'étreinte,
Bien des femmes vous le diront !
Gare au gorille !...

Tout le monde se précipite
Hors d'atteinte du singe en rut,
Sauf une vielle décrépite
Et un jeune juge en bois brut;
Voyant que toutes se dérobent,
Le quadrumane accéléra
Son dandinement vers les robes
De la vieille et du magistrat !
Gare au gorille !...

"Bah ! soupirait la centenaire,
Qu'on puisse encore me désirer,
Ce serait extraordinaire,
Et, pour tout dire, inespéré !" ;
Le juge pensait, impassible,
"Qu'on me prenne pour une guenon,
C'est complètement impossible..."
La suite lui prouva que non !
Gare au gorille !...

Supposez que l'un de vous puisse être,
Comme le singe, obligé de
Violer un juge ou une ancêtre,
Lequel choisirait-il des deux ?
Qu'une alternative pareille,
Un de ces quatres jours, m'échoie,
C'est, j'en suis convaincu, la vieille
Qui sera l'objet de mon choix !
Gare au gorille !...

Mais, par malheur, si le gorille
Aux jeux de l'amour vaut son prix,
On sait qu'en revanche il ne brille
Ni par le goût, ni par l'esprit.
Lors, au lieu d'opter pour la vieille,
Comme l'aurait fait n'importe qui,
Il saisit le juge à l'oreille
Et l'entraîna dans un maquis !
Gare au gorille !...

La suite serait délectable,
Malheureusement, je ne peux
Pas la dire, et c'est regrettable,
Ça nous aurait fait rire un peu ;
Car le juge, au moment suprême,
Criait : "Maman !", pleurait beaucoup,
Comme l'homme auquel, le jour même,
Il avait fait trancher le cou.
Gare au gorille !...

Paroles: Georges Brassens. Musique: Georges Brassens 1952