MOZART

MOZART

Ιταλίδα στα μπράτσα ενός πρίγκιπα της Βαυαρίας
Που το λυπημένο και παγωμένο μάτι του ευφραίνεται στη νωχέλειά της!
Μέσα στους δειλόψυχους κήπους του σφίγγει επάνω στην καρδιά του
Τα στήθη του που μέστωσαν στη σκιά, όπου το φώς βυζαίνει.

Η τρυφερή γερμανική καρδιά του,- ένας αναστεναγμός τόσο βαθύς!-
Δοκιμάζει τελικά τη φλογερή ραστώνη του να ’χει αγαπηθεί,
Παραδίδει στα κάτισχνα για να την κρατήσουν χέρια
Την ακτινοβόλα ελπίδα του γοητευμένου κεφαλιού του.

Χερουβίμ, Δον Ζουάν! Μακριά από τη λήθη που μαραίνεται
Όρθιος μέσα στα αρώματα τόσα που έστυψε λουλούδια
Που ο άνεμος διασκόρπισε χωρίς να τους στεγνώσει τα δάκρυα
Από τους κήπους της Ανδαλουσίας στους τάφους της Τοσκάνης!

Μέσα στο πάρκο το γερμανικό που οι έγνοιες ανταριάζουν,
Η Ιταλίδα ακόμη είναι βασίλισσα της νύχτας.
Η ανάσα της εκεί κάνει την ατμόσφαιρα γλυκιά και πνευματική

Και ο μαγεμένος της Αυλός με αγάπη αποστραγγίζει
Μέσα στην καυτή ακόμα σκιά των αποχαιρετισμών μιας ωραίας μέρας
Τη φρεσκάδα των πάγων, των φιλιών και του ουρανού.

ΜΑΡΣΕΛ ΠΡΟΥΣΤ
ΜΤΦΡ.ΕΛΕΝΗ ΚΟΛΛΙΑ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΗΡΙΔΑΝΟΣ