ΑΡΧΑΙΕΣ ΠΟΙΗΤΡΙΕΣ

ΑΡΧΑΙΕΣ ΠΟΙΗΤΡΙΕΣ

Ονόματα που επιπλέουν
στον ωκεανό της λήθης:
Κόριννα, Πράξιλα, Μοιρώ,
Ανύτη, Ήριννα, Ψάπφα.
Φιγούρες χωρίς πρόσωπα
καθεμιά με το φωτοστέφανό της
να πλαισιώνει ένα κενό.

Μύθοι ακολουθούν τα ονόματα
και σπαράγματα στίχων
που μεγεθύνουν το αίνιγμα
αντί να το λύνουν:

Έρος δ’ ετίναξέ μοι
φρένας, ώς άνεμος κατ’ όρος δρύσιν εμπέπτων.
αλλ’ επιπάντων
ελπίδας ουλομένα Μοίρ’ εκύλισε πρόσω.
χώτι με νύμφαν εύσαν έχει τάφος είπατε και το.

Ποιά να ’σουνα
Τελέσιλλα, Νοσσίς, Κασσία;
Τα μάτια αναζητούνε μιαν εικόνα
να συμπαρασταθεί στους στοίχους σας
και δε βρίσκουν παρά
έν’ ακέφαλο άγαλμα
στην αυλή του μουσείου
ένα ιωνικό κιονόκαρανο
γερμένο στη χλόη.

Ίσως να κράτησε το στεναγμό σας
το κύμα που σβήνει
στον αμμούδερο κόρφο
την πύρα της ψυχής σας
ο κάμπος με τις παπαρούνες

Ποιός θα σταθεί άντικρυ στη Μοίρα;
Μουσάων ολίγη τις αηδονίς.
Αηδονίδες της ποίησης
οι ρανίδες του λόγου σας
θα αιωρούνται για πάντα στο φώς
πάνω απ’ την κόνιν των σωμάτων.

1998
ΓΙΩΡΓΗΣ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ
ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΙΚΡΟΒΟΤΑΝΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ