Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ

Με τις πυτζάμες τις ριγέ
Μπροστά στην γκρίζα οθόνη
Κι ένα βαρύ γλυκό καφέ
Λουφάζει στο σαλόνι

Δουλειά και σπίτι και δουλειά
Σαράντα τόσα χρόνια
Πως μεγαλώνουν τα παιδιά
Έτσι τελειώνουν όλα αυτά
Θυμάται και χαμογελά
Ο κύριος Αριστείδης

Μια Κυριακή απόγεμα
Στο δρόμο της Δευτέρας
Λιγάκι πριν το ξύπνημα
Άλλης μιας ίδιας μέρας

Σηκώνεται απ' τον καναπέ
Και την οθόνη σβήνει
Βουτάει το καπέλο του
Τη πόρτα πίσω κλείνει
Ο κύριος Αριστείδης

Τους δρόμους παίρνει στα τυφλά
Μονάχος μεσ' στη πόλη
Πόρτες παράθυρα κλειστά
Κι αναρωτιέται σιωπηλά
Πού να χαθήκαν όλοι

Κατέβηκε στον Πειραιά
Λιγάκι πριν τη δύση
Με μια συνήθεια παλιά
Στο κύμα να μιλήσει

Ένα καράβι όνειρα
Μια νύχτα θ' αρματώσει
Και σε απόμακρο νησί
Θα πάει να ξεφορτώσει

Ελπίδες, όρκους, έρωτες
Ευχές και παραδόσεις
Και μια ζωή αντιπαροχή
Μία ζωή με δόσεις
Ο κύριος Αριστείδης

Με τις πυτζάμες τις ριγέ
Μπροστά στη γκρίζα οθόνη
Κι ένα βαρύ γλυκό καφέ
Βουλιάζει στο σαλόνι

(στίχοι, μουσική: Μίλτος Πασχαλίδης)

ΜΕ ΜΙΑ ΚΑΜΗΛΑ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ

Νυχτέρι μπύρες και βροχή και λόγια μουσκεμένα
Της αγκαλιάς η ερημιά του τίποτα ο τρόμος
Με τρύπια αλεξίπτωτα και σκουριασμένα τρένα
Αμέρικα - Κομοτηνή ένα τσιγάρο δρόμος

Κι ύστερα στο δωμάτιο βρίζεις και καταριέσαι
Για ένα χαμένο πέναλτι για δυο ματάκια γκρίζα
Ποια νίκη να σου χάριζα να ιδώ να φχαριστιέσαι
Ποιάν άνοιξη να σου 'φερνα να βγάλει η αγάπη ρίζα;

Με μια καμήλα στους Δελφούς
Όποιος κοιτάει του ουρανούς
Μονάχος ταξιδεύει
Με μια καμήλα στους Δελφούς
Κι ότι μας κάνει αδελφούς
Αυτό θα μας παιδεύει

Ο ένας ονειρεύεται κορίτσια που γελάνε
Ο δεύτερος λαχτάρησε της Κίρκης την ματιά
Κι ο τρίτος ο μικρότερος ποτάμια που κυλάνε
Μαύρο κρασί, μαύρο νερό που φέρνει λησμονιά

Οι φίλοι μου σαλπάρανε χωρίς να χαιρετίσουν
Της εφηβείας ναυαγοί στην άδεια πολιτεία
Τα όνειρα ξυπνήσανε και δεν θα μας ρωτήσουν
Τώρα γυρεύουν πληρωμή και ψάχνουν πελατεία

Με μια καμήλα στους Δελφούς

(στίχοι, μουσική: Μίλτος Πασχαλίδης)

www.geocities.com/miltos_pasxalidis