[ΣΕ ΛΕΥΚΩΜΑ ΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ]

[ΣΕ ΛΕΥΚΩΜΑ ΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ]

Έχεις το βλέμμα υγρό;μαλλιά σαν τους αγγέλους;
Ωραία τα μάτια σου μπορούν να επιβληθούν στ’αστέρια;
Είσαι σκληρή η είσαι γλυκιά;χωμάτινη η αιθέρια;
Αξίζεις να σου γράφονται ποιήματα επιτέλους;

Σαν ρούχο ελληνικής θεάς η εσάρπας σου σε ζώνει
Πολύπτυχη κι αρμονική ;ποιό είναι το αρχαίο σου σόϊ;
Μιας Φαίδρας το κρυφό χτικό σε φθίνει και σε τρώει;
Ή κλαίς κάτω απ’τις φυλλωσιές ανέραστη και μόνη;

Άν το κορμί σου ευγενικό λυγίζει σαν καλάμι
Κι άν το βαρύ μετάξι ρέει πάνω σου σαν ποτάμι
Βαθύ που του αντιστέκονται τα στήθη σου σαν βράχοι,

Άν η ομορφιά σου ανησυχεί ανησυχεί καλούς κακούς εξίσου,
Μη δέχεσαι να σπαταλώ την έμπνεύση όπου λάχει,
Ώραία έλα να σταθείς αντίκρυ στον ποιητή σου.

ΚΑΡΟΛΟΣ ΜΠΩΝΤΛΑΙΡ

ΔΕΚΑ ΠΕΝΤΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΨΙΛΟΝ
ΜΤΦΡ.ΝΙΚΟΣ ΦΩΚΑΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:ΝΕΛΛΗ