[RILKE] ΑΠΟ ΤΑ ((ΠΟΙΗΜΑΤΑ )) 1913-1926

ΑΠΟ ΤΑ ((ΠΟΙΗΜΑΤΑ )) 1913-1926


Ώ εσύ, από πρίν
χαμένη, αγαπημένη, που ποτέ δεν ήρθες,
δεν ξέρω ποιοί ήχοι σου είναι αγαπητοί.
Δεν ζητώ πια, όταν το Ερχόμενο κυματίζει,
να σε γνωρίσω. Όλες οι μεγάλες
εικόνες μέσα μου, τοπία που γνώρισα μακρυά,
πολιτείες και πύργοι και γιοφύρια
κι’ απροσδόκητη στροφή των δρόμων
κ’ η επιβλητικότητα των χωρών εκείνων
που άλλοτε τους οικήσανε οι Θεοί:
μέσα μου αυξαίνουν
από το νόημα, ώ φευγαλέα, το δικό σου.

Άχ, οι κήποι είσαι εσύ,
αχ, τούς είδα με τόση
ελπίδα. Ένα ανοιγμένο παράθυρο
σ’ εξοχικό σπίτι- και σχεδόν μου ήρθες
σκεφτική. Βρήκα σοκκάκια
που μόλις τα είχες περάσει,
κ’ οι καθρέφτες κάποτε-κάποτε των εμπορικών
καταστημάτων ήσαν ακόμη μεθυσμένοι από σένα
κι’ αντανακλούσαν τρομαγμένοι
την πολύ ξαφνικήν εικόνα μου. Ποιός ξέρει,
άν το ίδιο πουλί δεν τραγούδησε μέσα μας,
χωριστά στον καθένα, χτές βράδυ;

Rainer Maria Rilke
ΜΤΦΡ. ΑΡΗΣ ΔΙΚΤΑΙΟΣ