ΜΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΤΗΣ ΔΕΣΔΕΜΟΝΑΣ

ΜΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΤΗΣ ΔΕΣΔΕΜΟΝΑΣ

The poor soul sat…

Η αθλία ψυχή καθήμενη
Σε χόρτο,σε λουλούδι,
Με μία φωνή νεκρώσιμη
Αρχίναε το τραγούδι:
«Ελάτε, τραγουδήσετε
Την πράσινην ετιά.»

Ακίνητο το χέρι της
Είς την καρδιά βαστάει,
Την κεφαλή στα γόνατα
Τ’αδύνατα ακουμπάει,
Κι’ ο ρύαξ εκεί στα πόδια της
Εφλοίσβιζε τερπνά.
«Όλοι, όλοι τραγουδήσετε
Ετιά, ετιά, ετιά.»

Πικρά αντάμα εβγαίνανε
Τα δάκρυα με τα λόγια,
Κι’έτσι έλεγε ακατάπαυτα
Βαριά τα μοιρολόγια,
Όπου την ελυπιόντανε
Λαγκάδια και βουνά.
«Έτιά να τραγουδήσετε,-
«Ετιά και πάντα ετιά.»

«Δε φταίει·-ψεύτη τον Έρωτα
Κανείς άς μην τον κράζη·
Έως που μιλεί τ’ αχείλι μου,
Δε φταίει, θε να φωνάζη·
Γιατί μου το φανέρωσε
Πώς πλέον δε μ’αγαπά,
Κι αμέσως εγώ αρχίνησα
Να τραγουδήσω ετιά.

»Μια μέρα εγώ του κλαύθηκα
Πως πέφτει σ’ άλλα στήθη
Κι’εμένα μ’ απαράτησε,-
Κι’ εκείνος μ’ αποκρίθη:
Μιμήσου κι’ αγάπησε
Άλλη κι’ εσύ αγκαλιά.-
Τι ν’ αγαπήσω η δύστυχη
Πάρεξ θανάτου ετιά!

»Δέν θέλω να μου βάλουνε
Είς το στερνό κλινάρι
Μυρτιές, ούτε τριαντάφυλλα,
Πάρεξ ετιάς κλωνάρι,
Κι’ απάνου από το μνήμα μου
Άλλη δε θέλω ισκιά·
Όλοι, όλοι, τραγουδήσετε
Την πράσινην ετιά.»

WILLIAM SHAKESPEARE (1564-1616)
ΜΤΦΡ. Δ.ΣΟΛΩΜΟΣ